Zondag 17 Mei 2020 – Heerde en Hattem

Rond 8:00 uur ben ik uit mijn bed. Het park naast me wordt al bezocht door warm geklede dames en heren die hun hond uit komen laten. Allemaal keurig met een schopje of een plastic zakje in de hand. Wel een keurig dorp hier.
Ik begin mijn dag weer met het vaste ritueel. Koffie en een smoothie. Dan ga ik mijn reisverslag schrijven.
De lucht is nog stralend blauw. De voorspelling is dat het in de loop van de dag bewolkt zal gaan worden dus ga ik vanmorgen al beginnen met mijn fietstocht voor vandaag. Het gaat in noordelijke richting eerst.  Van de voormalige spoorlijn Apeldoorn-Zwolle heeft men hier een mooi fietspad gemaakt. Historie en plezier gecombineerd! En zo bewaard voor de toekomst. Dat mag ik wel.
Bij de molen in Wapenveld neem ik een korte pauze en eet mijn saucijzenbroodje op die ik gisteren heb gekocht. De temperatuur is inmiddels al zo aantrekkelijk dat ik mijn korte broek aan ga trekken.
Dan fiets ik verder over de spoordijk richting Hattem. Op zondagmorgen is dat echt een slapend stadje. Op mijn gemak fiets ik door de bijna lege straatjes. Langs historische pandjes en passende nieuwbouw. Zo kan ik me goed voorstellen hoe dit er al eeuwen geleden zo heeft uitgezien.
Ik fiets vanuit het stadje de Veluwse bossen weer in. Zo rustig het gisteren was zo druk is het vandaag! De parkeerplaatsen zijn vol. Veel gezinnen trekken de natuur in. De kuddes mountainbikers zijn groter dan de schaapskudde van gisteren. Op de fietspaden word je met grote snelheid ingehaald door schreeuwende wielrenners. Ieder bospaadje lijkt gevuld met ploeterende mountainbikers. Als ik de blik in hun ogen zie dan krijgen ze weinig mee van de prachtige natuur waar ze doorheen fietsen. Nee, fietsen op zondag in dit gebied is voor mij niet aantrekkelijk.
Er verschijnen donkere wolken boven mij. Ik rij terug richting Heerde en zoek mijn camper weer op. Ondanks de dreigende wolken blijft het wel droog. Ik heb ruim 25 Km gefietst.
Ik loop nog even het dorp in. Mensen staan  keurig in de rij op gepaste afstand te wachten voor het ijsloket. Ik trakteer mezelf op een nassischijf. Er is hier WIFI zodat ik de foto’s van mijn telefoon in de cloud kan zetten.
De rest van de middag breng ik door in en rond de camper. De wolken verdwijnen en ik kan zelfs nog een poosje buiten in de zon zitten.
In het park naast de camperplek is een groot grasveld met wat goals en een gesloten goal met gaten er in. Er komt veel jeugd en ouders met kinderen hier naar toe. Hier wordt dus veel gebruik van gemaakt.
Wat me opvalt is dat niemand, zowel jeugd als ouderen, met fietsen rijden die er gebruikt uitzien. Iedereen lijkt de fiets net van de fietsenmaker te hebben opgehaald. Een totaal ander beeld dan in de tijd dat ik nog op de fiets naar school ging. Toen reed iedereen op een oude fiets die door pa was opgeknapt. Voor mij een bevestiging dat we het nog niet zo slecht hebben in Nederland. Maar is het beter dan vroeger? Ach, laat mij mijn mijmeringen hebben.