Maandag 13 september 2021 – Van Nouzonville naar Huy.

Zoals gewoonlijk ben ik weer rond acht uur wakker, zet koffie en maak mijn reisverslag. Het is vandaag warenmarkt in Nouzonville en dat lijk me wel leuk toe om te bezoeken. Het is een leuke markt. Kleding, huishoudelijke producten, beddengoed en lokale streek producten.  Ik koop een setje universele wastafelafsluiters. Handig als ik op een camping of camperplek kom waar het dopje verdwenen is. En ik koop een draaikip als avondeten (poulet roti). En dat is een zware voel ik wanneer ik de plastic zak aangereikt krijg.
Terug in de camper pak ik alles in, breng mijn afval weg en controleer nog even of alles vast en dicht zit. Dan stel ik Oignies-en-Thiérache in Belgie in als mijn eerste reisdoel. Daar wil ik België binnengaan. Ik rij het Maasdal aan de oostkant omhoog en rij dan over de vlakke heuvelrug door de bossen naar heet noorden. Dan gaat de route door het Maasdal naar het westen en rij ik Frankrijk uit. In Oignies-en-Thiérache stel ik mijn einddoel voor vandaag in. Hamont-Achel aan de Belgisch-Nederlandse grens. Ik rij nog een stuk langs de Maas en duik dan de Ardennen in. Ik stop om een kop koffie te drinken. Dat blijkt op een voormalige spoorlijn te zijn omgebouwd tot fietsroute. Toevallig weer iets voor mijn bucketlist!
Uiteindelijk kom ik op de E42 tussen Namen en Luik. Halverwege kom ik in een file terecht waar ik een kleine 2 uur alleen maar stapvoets vooruitkom. Er is een ongeluk gebeurd en de weg is volledig afgesloten. Alle drie banen van deze drukke snelweg, een invoegstrook uit een dorp en de uitrit van een tankstation moeten via de vluchtstrook naar de volgende uitrit toe. En dat kost heel veel tijd! Via lokale wegen door kleine dorpjes wordt het verkeer naar een volgende oprit van de snelweg geleid. Het is einde werkdag en dat heeft tot gevolg dat er ook nog het nodige lokale verkeer bijkomt. Binnen de kortste keren zit het verkeer helemaal vast en kom ik maar stukje bij beetje vooruit. In Huy rijd ik weer langs de Maas. Ik zie een camper staan. Ik sta toch stil dus kan ik even op de camperApp kijken. Het blijkt inderdaad een camperplek te zijn met 2 plaatsen. Er staat maar 1 camper dus daar kan ik mooi gaan staan. Zodra het verkeer weer in beweging komt rij ik de weg langs de Maas in naar de camperplek en ga achter de andere (Nederlandse) camper staan. Het blijkt een stel uit Drenthe/Groningen te zijn. Ik sta er even mee te praten. 
Ik ga met een blikje bier op een bankje aan de Maas in Huy zitten. Achter mij het grote fort van Huy. Het lot heeft deze plek voor mij uitgekozen.
Ik snij mijn forse kip in 2 helften en begin te smullen. Zelfs een halve is te veel voor mij om in 1 keer op te eten. De poot bewaar ik voor de lunch van morgen. Na het eten komt mijn Drentse buurman mij vertellen dat ze hier niet willen blijven overnachten. Vanaf de oude spoorbrug waar we onder staan worden stenen naar beneden gegooid. Ik heb inderdaad dikke stenen in de rivier zien vallen. En hij heeft ergens gelezen dat hier ook campers bekogeld zijn. Ik heb bier gedronken en wil niet verder rijden. Mijn buren vertrekken en ik ga 100 meter verderop staan. Geen camperplek maar gewoon een parkeerplaats. Want ik wil niet de hele nacht moeten denken “Hoei” (Vlaams voor Huy), zou er iets op mijn dak vallen?
Een dag die anders verlopen is dan gepland. Het zal wel een doel hebben.