Dinsdag 7 september 2021 – Van Mirabel naar Privas.

Het is al half negen geweest wanneer ik vanmorgen wakker word. Ik zie de ochtendzon het dal prachtig verlichten. Net of het dal wakker wordt. Ik maak snel een paar foto’s. Dan zet ik koffie en maak mijn reisverslag.
Voor ik vandaag verder ga wil ik de ruïne van Chateau de Mirabel bezoeken. Een klein half uurtje klimmen. Het resultaat is de moeite waard. Alleen de toren is nog intact en er staan nog wat stukken muur. Ik zie de resten van wat de keuken geweest zou kunnen zijn. Het is heerlijk om hier alleen te zijn zonder schreeuwende toeristen om me heen. Zo kan ik de sfeer veel beter op me in laten werken. En ook hier is het uitzicht geweldig. Ik maak veel foto’s.
Ik wandel terug naar de camper en maak deze weer reisklaar. Het navigatiesysteem bedenkt een prachtige maar pittige route, door de bergen en over een pas van 795 meter hoog. Ik neem heel veel haarspeldbochten en moet regelmatig stoppen om de smalle weg te delen met een tegenligger.
De camperplek in Privas ziet er prima uit. Deze is aangelegd op het voormalig stationsterrein van de stad. En van de spoorlijn is een fietspad gemaakt. Door spoortunnels en over viaducten. Hier ga ik nog wel een keer vaker naar toe.
Nadat ik me geïnstalleerd heb loop ik even de stad in. Dat denk ik tenminste. Ik neem alleen mijn heuptas mee en geen fles water. Privas is geen hele grote stad maar heeft wel leuke winkelstraatjes en gezellige pleinen. Ik loop wat door de winkelstraten en zit een poos op de trap van een kerk. Ik zie een prachtige muurschildering op een huis. Echt levensecht. Zie foto.
Wanneer ik terugloop richting camper zie ik een bordje wat wijst naar een historische heuveltop gewaardeerd door de Unesco. Ik besluit om daar naar toe te gaan. Nou, dat blijkt verder en hoger te zijn dan ik verwacht. En met 30 graden in de zon een pittige klim. Na een klein uurtje zweten ben ik boven op de Mont Toulon. De resten van een oud fort. Een kerkje ter ere van de kluizenaar die hier geleefd heeft en op de top een aantal kruizen. En natuurlijk een prachtig uitzicht. Diep onder mij zie ik mijn camper staan. In de verte kan ik me Mont Ventoux zien.
Nadat ik hier een uurtje gezeten heb loop ik via de andere kant weer naar beneden toe. Terug bij de camper merk ik mijn vochtgebrek. Ik moet echt een uurtje zitten om bij te komen. Weer wat geleerd. Altijd een flesje water meenemen.
’s-Avonds loopt de camperplek helemaal vol. Het is wel een gewilde plek hier. Maar ja, wat wil je ook. Een gratis camperplek bij het centrum van een gezellige stad met zelfs nog een gratis toilet wat na ieder bezoek schoongemaakt wordt. Dankjewel gemeente Privas!
Vanavond blijf ik ook weer zo lang mogelijk in de zon zitten. Maar door de hoge bergen om me heen is dat eerder afgelopen dan de afgelopen dagen. Maar ik blijf genieten!