Woensdag 8 september 2021 – Van Privas naar Vernosc-lès-Annonay.

Vanmorgen ben ik al voor acht uur wakker en blijf nog een poosje genieten in bed. De zon kan mijn camper nog niet bereiken en de warmte jaagt me er vanmorgen niet uit.
Eerst feliciteer Wilma, mijn zus, met haar verjaardag. Ik zet koffie en maak mijn reisverslag. Ik heb de luxe van een toilet op de camping. Wanneer ik erin wil moet ik even wachten want het wordt automatisch schoongemaakt na iedere bezoeker. Een mooi systeem. Ik breng mijn afval naar de container en ledig en reinig mijn toiletcassette. Dan pak ik alles in een zet alles vast. Nog een controlerondje door en om de camper en ik ben klaar voor vertrek. De route gaat via de D104 richting Rhône. Flink afdalen dus. Dan via de D86 parallel aan de Rhône naar het noorden. Op een picknickplek neem ik nog even een kop koffie. Ik zie een treinen museum. Het blijkt gesloten. Iets voor een volgende reis? Mijn doel voor vandaag is de camperplek van St-Roain-de-Lerps. Dat kleine dorpje blijkt boven op een bergrug te liggen. De camperplek ziet er wel aardig uit maar ik vang er zoveel wind dat ik in de zon en uit de wind moet zitten om daar aangenaam te kunnen vertoeven. En zo’n plekje is er nu net niet, of ik zou tussen 2 afvalcontainers moeten gaan zitten. Ik besluit door te rijden naar een camperplek in St-Desirat. Daarvoor moet ik het dal weer in. Via een smal weggetje met veel haarspeldbochten tussen de druivenvelden door. Wel een schitterende route. Ik stop om wat foto’s te maken.
Volgens de camper-App zijn er in St-Desirat 2 camperplekken. Op één ervan blijk ik niet meer te mogen overnachten. De andere bij een wijnboer lijkt er niet meer te zijn. Of het moet de parkeerplaats van de wijnfabriek zijn. Niet erg aantrekkelijk. Ik rij door naar de camperplek van Vernosc-lès-Annonay. Dat blijkt een goede keuze te zijn. Een camperplek bij het centrum van het dorp. Achter de Mairie/brandweerkazerne. Met picknickplaatsen en gratis water en elektriciteit. Als betaling van de plek mag je een vrijwillige bijdrage in de brievenbus doen. Het is 30 graden en ik sluit de camper aan op 230 Volt. Bij deze temperaturen blijkt dat toch beter te werken dan op LPG. Bij lagere temperaturen neem ik niet de moeite om de kabel uit de auto te halen ook al is de elektriciteit gratis.
Ik eet en drink iets en loop het dorpje Vernosc-lès-Annonay in om wat foto’s te maken. Echt zo’n typisch Frans dorpje waar de tijd heeft stilgestaan. Een kerk, het oude café ertegenover. Huisjes schots en scheef tegen elkaar gebouwd. Waar je je nog echt in Frankrijk voelt.
Op de camperplek staan 2 Belgische campers naast me. De dame is diegene hier die alles doet. Ze kruipt onder de camper om de pootjes te repareren en zet daarna de camper op de oprijblokken. Ze heeft ook een vernuftig systeem bedacht om de accu’s van haar fietsen tegen de zon te beschermen. Daar leer ik van. De man wil zijn camper wel verkopen maar dan moet ik zijn vrouw erbij nemen. Dat vind ik geen leuk grapje maar ze kunnen er beide wel om lachen. Het is in ieder geval een stel waar je mee kan praten. Tot een uur of vier blijf ik in de schaduw zitten. Daarna verliest de zon haar kracht en zoek ik een plekje in de zon op.
Het avondeten voor vandaag is kartoffelsalade, bockwurst, melk en een stuk meloen. De Duits/Franse combinatie ter ere van het partnerschap van Vernosc-lès-Annonay met het Duitse Maubach, zo’n 767 Km verderop.
Ik blijf buiten zitten tot de zon helemaal weg is en het te frisjes wordt. Voor mij is 21 graden een temperatuur geworden om weer naar binnen te gaan. Dat zal straks wennen worden in Nederland.