Zaterdag 17 juli 2021 – Méjannes-le-Clap.

Wanneer ik rond 8:00 uur wakker ben schijnt de zon al volop. Wat heerlijk om weer een blauwe lucht te zien wanneer ik opsta! Ik zie in de camper naast me dat ze zelfs hun vogeltjes meegenomen hebben.
Na de koffie en het reisverslag pak ik mijn wandelrugzak in. Een blikje radler, een paar pakjes vruchtensap, een blikje cola en een flesje water. En natuurlijk moeten de camera’s mee.
Ik heb een aantal jaren geleden een erg gedetailleerde wandelkaart van deze omgeving gekocht. Daarop staan alle kruispunten met hun naam vermeld. En bij ieder van zo’n kruispunt staan bordjes in de richting van de andere kruispunten met een naam. Dus die kaart moet zeker mee! En natuurlijk mijn Garmin GPS om de route op te slaan zodat ik naderhand de gelopen route op de kaart kan plotten. En onderweg kan zien of ik wel in de juiste richting loop.
Dan ben ik klaar voor de wandeling. Alleen een broekje en een hemdje aan. En de rugzak op natuurlijk. Ik wandel het dorpje door en kom langs de supermarkt. Op deze zaterdagmorgen al volop bezocht. Zodra ik het dorp uit ben doe ik mijn kleren uit en stop ze in de rugzak. Ik heb een doek bij me die ik om kan slaan mocht ik iemand tegenkomen. Maar mijn ervaring hier is dat dit nauwelijks zal gebeuren. Dat blijkt ook wel. Maar 1 keer word ik ingehaald door een andere wandelaar wanneer ik stil sta om op de kaart te kijken.
Ik volg de route van kruispunt naar kruispunt. Op 1 plaats gaan de gele markeringsstrepen van de hoofdroute af. Ik twijfel en volg de route met de gele strepen. Na een Km zie ik op de GPS dat ik niet in de gewenste richting ga en loop terug. Dat is het rare uitsteeksel wat je op de routeplot ziet.
In het gebied zie ik weer de voor mij zo bekende muurtjes. Soms kilometerslang, soms als omheiningen. Keurig van keien opgestapeld. Ik heb geen idee hoe oud ze zijn, wie ze gemaakt heeft en wat hun doel is. Weg of grensmarkeringen? Omheining van grondstukken? Daar zou ik toch wel meer van willen weten. Via Google vind ik iets van "Dry Stone Walls" in Engeland. Zou dit de Franse versie ervan zijn?
Ik bereik het strand “Les Baux” aan de Cèze. Ik heb een kilometertje strand voor mij alleen. Een paradijselijke plek zo midden in de natuur. Een dame in een kano komt voorbij peddelen. Ze groet mij vriendelijk. Ik neem een pakje vruchtensap en een blikje cola. Simpel genot in de natuur. Een uurtje later komt een stel op een sup-board in hun blootje voorbij peddelen. Waarschijnlijk van één van de campings verderop. Even later komen ze terug en proberen ze mij iets te vragen in het Frans. Ik hoor dat ze Duits tegen elkaar spreken en ga dan in het Duits verder. Ze vertellen me dat ze met hun camper op “La Sabliere” staan en daar 50 Euro per nacht voor betalen. Daar worden ze niet echt gelukkig van. Daarom zijn ze een beetje naar plekken aan het zoeken waar ze met de camper dicht bij de Cèze kunnen staan voor minder geld. Ik raad ze aan om bij “Chateau Le Fereyrolles” te gaan kijken of de camperplek waar ik sta, al is dat verder van de Cèze.
Wanneer ze weer vertrokken zijn komt er een Frans gezin naast me liggen op het strand en is het met de rust gedaan. Ik ga een paar honderd meter verderop liggen. Tussen de munt planten. Ik maak wat foto’s en filmpjes.
Dan vind ik het tijd om weer terug naar de camper te lopen. Een hele klus, want ik moet het dal van de Cèze weer uitklimmen. Omhoog naar het dorp. En met de zon op mijn huid is dat best wel pittig! Zodra de weg weer vlakker wordt ga ik een poosje in de schaduw zitteen en tracteer mezelf op het blikje radler uit mijn rugzak. Mmm, toch wel heerlijk hoor.
Vanaf dat moment is de route vrij vlak. Wanneer ik weer bij de camper ben heb ik 14,1 Km gelopen. Niet zo veel maar door het dalen en klimmen kan ik het best in mijn spieren voelen. Het is dan ook heerlijk om in mijn stoel te gaan zitten en met mijn benen languit op een krukje. Ik haal een afwasbak met water om mijn voeten af te koelen en te wassen. De buurvrouw laat haar parkiet of kleine papegaai uit aan een riempje. Haar man één van de drie hondjes. Wat later maak ik wat te eten en ga lekker een half uurtje slapen. Dan wandel ik nog even naar de vuilcontainers om mijn afval netjes op te ruimen.
En weer kijk ik terug op een heerlijke dag!