Zaterdag 24 juli 2021 – Fons-sur-Lussan.

Wanneer ik deze morgen wakker word geeft mijn telefoon 07:52 aan. Een tijd die in balans is want de som voor de : is gelijk aan de som na de :. Het is wat heiig vanmorgen maar de overgebleven zon is nog steeds warm.
Ik ga even naar buiten toe. De muizenoren hebben hun bloempjes al helemaal geopend. Ik zet koffie, pak m’n Maccie en ga in de schaduw van de kleine eikenboom mijn verslag schrijven. De enige andere camper bereid zich voor om te vertrekken.
Net als bijna iedere morgen hier komen er regelmatig wat dames met een hond langs wandelen. Waarbij ik me afvraag wie er nieuwsgieriger is, de hond of de dame. Zo houdt het dorp wel in de gaten wie er op de camperplek staat.
Ik rij even naar del loos- en tapplek. Voornamelijk om water te tappen. Ik heb zeker nog 25 liter maar ik wil niet alles opmaken en er dan achter komen dat de sanizuil niet werkt. Ik sluit de vulslang aan en gooi de jeton in de gleuf. In de beschrijving staat dat ik dan 100 liter water mag tappen of een uur stroom kan gebruiken. De praktijk is echter anders. Het lijkt een uur watertappen te zijn. Stroom heb ik niet getest maar die lijkt ook gewoon beschikbaar omdat er een lampje is gaan branden. Omdat ik toch op de loosplek ben laat ik ook maar even mijn afvalwater weglopen. Dan ben ik dat ook weer kwijt.
Vervolgens loop ik even naar de kruidenier om wat boodschappen te halen. Wat gaat dat anders in zo’n winkeltje. De 2 dames achter de toonbank hebben alle tijd om met de dorpsbewoners te praten. Er wordt overlegd hoe de worst en de kaas gesneden moet worden. Je gaat met een rieten mandje naar buiten waar het fruit ligt. Daarna wordt het fruit soort voor soort gewogen en op de kassa aangeslagen. Ik vraag om een fles melk. Ik heb ondertussen geleerd hoe ik naar biologische volle melk moet vragen. Ik zie ambachtelijk bier uit het dorp op de toonbank staan en vraag om een fles. Het blijkt er in drie soorten te zijn. Blond, bruin en een derde soort. Ik kies de bruine. Ik krijg er de uitleg bij dat ik de fles niet moet schudden en dat men de fles graag terug wil.
Terug bij de camper heb ik contact met Jorien die even bij me thuis in Aadorp is. Ik heb een berichtje gekregen van Scharreltje, mijn maairobot, dat ze zich buiten de omheiningsdraad heeft begeven. En wie de Twentse uitdrukking “Oonder 'n droad hen vretten” kent dan weet je dat je zoiets absoluut niet in je tuin wil laten gebeuren! Gelukkig kan Jorien haar weer op het rechte pad brengen. Dankjewel hoor!
Er komt een Belgisch echtpaar met hun camper naast me staan. Ze vragen waar ze een jeton kunnen kopen. Ik vertel waar en leg uit dat ze een Gardena koppelstuk nodig hebben om water te tappen. Die blijken ze wel te hebben.
Het is ondertussen licht bewolkt geworden. Mooi weer om te gaan wandelen. Ik wil de berg/heuvel op die ik vanaf de camperplek zie liggen. Mijn wandelkaart laat zien dat er een pad naar boven gaat. De route is eenvoudig te volgen want deze staat goed met bordjes aangegeven. Net wanneer ik aan de klim op de onbegroeide achterkant van de heuvel begin lossen de wolken zich op. Voor mij is het zo wel een behoorlijk pittige klim naar boven!
Maar het resultaat is de moeite waard! Ik kan over het hele dal uitkijken. Ik zie het dorp waar ik vandaan kom en de camperplek met de campers. Om te genieten van het uitzicht blijf ik een hele poos op een rots zitten.
Ik moet 400 meter teruglopen en ga dan via een andere route om de heuvel verder. Na een Km of vier kom ik op een verharde weg en trek ik m’n kleren weer aan. Nog een paar Km zwoegen en ik ben terug in het dorp. Het is inmiddels rond zes uur. Ik heb ruim 11 Km gelopen.
Op de camperplek zie ik dat mijn Belgische buren water aan het tappen zijn. Ze zwaaien enthousiast wanneer ik voorbijloop.
Ik begin met een pakje vruchtensap en een paar glazen ranja. Ondanks dat ik onderweg wel een halve liter water heb gedronken merk ik wel dat mijn lichaam vocht nodig heeft!
Ik trakteer me daarna op het ambachtelijke bruine bier. Mmm, dat smaakt lekker!
Pas na half tien hoef ik te plassen. Een teken dat ik meer drinken moet tijdens pittige wandelingen bij hoge temperaturen.
De avond breng ik lekker onderuit op mijn stoel door. De benen op een krukje. In de verte zie ik de heuveltop die ik heb bedwongen. Ik heb een heerlijk gevoel. En fijn dat Scharreltje weer op het rechte pad is gekomen ;-)