Zondag 1 augustus 2021 – Senija.

Ik word rond kwart over zeven wakker vanmorgen. Ik blijf nog een half uurtje genieten van het prachtige uitzicht vanuit de camper voordat ik uit bed kom. Dit is wel de camperplek met het mooiste van deze reis!
Het is 22 graden buiten en in de schaduw is dat gewoon koud! Onvoorstelbaar hoe snel ik aan de temperatuur van boven de 30 graden overdag gewend ben!
Ik zet koffie en type mijn reisverslag. Daniëlle en Martin slapen lekker uit deze zondagmorgen. Wanneer ze wat later uit bed komen komen ook de honden enthousiast naar buiten toe.
Ik probeer uit te vinden waarom mijn ondersteuning van de fiets niet in te schakelen is. Ik check de bekabeling en maak de contacten schoon. En zowaar, het werkt weer!
In de kringloop in Wierden heb ik een reisgids van Spanje gekocht voor 0,45 Euro. Ik lees de geschiedenis van het land. De toeristisch informatie van het boek, uit 1975, is wat achterhaald. Maar het boek is ruimschoots zijn geld waard.
Nadat Daniëlle rond 14:30 naar haar werk gegaan is gaan Martin en ik een ritje door de omgeving maken. Ik zie prachtige plekken waar ik zo wel zou willen wonen. Zo’n huis net als Martin en Daniëlle in wonen midden in de natuur met heel veel ruimte er omheen met veel bomen en struiken. En dan in een klimaat waar je het grootste deel van het jaar gewoon buiten kan zijn zonder het koud te hebben. Bij een bron onderweg vullen we een krat met flessen met bronwater. Ze gebruiken dit als drinkwater.
We bezoeken een terras hoog in de bergen. Gezellig. Een flesje Coca-Cola, geserveerd met citroen en ijs kost hier nog maar 1,50 Euro. Op zo’n toeristisch aantrekkelijke plek zou je bij ons een poot uitgetrokken worden.
Door deze trip leer ik de omgeving goed kennen. Ik zie plekken waar ik direct zou willen wonen en waar ik absoluut niet zou willen wonen.
Bij onze thuiskomst controleer ik of mijn fiets het nog doet. Helaas geen enkele reactie meer wanneer ik ‘m probeer in te schakelen. Zou er een draadje los zitten of zou het iets met de temperatuur te maken hebben? Morgen maar eens verder proberen.
We lopen het dorpje in om een restaurant te vinden. Het restaurant waar het de vorige avond nog helemaal vol zat is deze zondagavond helaas gesloten. Martin vraagt bij een cafe of we daar iets kunnen eten en zij serveren alleen tapas. Geen menu maar gewoon eten wat er komt. Dat lijkt ons wel wat. We gaan op het terras zitten met ieders een halve liter bier en laten ons verrassen. We krijgen als eerste een mandje stokbrood met een knoflooksaus waar we heel veel knoflook inzit. Dan achtereenvolgens een soort huzarensalade, een dikke omelet, gehaktballetjes in tomatensaus en een gerecht met tuinbonen en stukjes worst. De eigenaar vraagt of hij nog meer moet maken maar voor ons allebei is het genoeg. Het smaakte heerlijk. En voor dit alles, inclusief de halve liter bier, hoeven we maar 10 Euro per persoon te betalen!
We lopen terug naar huis en zitten nog een hele poos te praten. Heel fijn om daar nu de tijd voor te hebben! Een vallende ster schiet door de lucht en ik doe een wens. We trekken beide een trui aan want het is ondertussen toch wel fris geworden. De thermometer geeft 21 graden aan….