Donderdag 16 februari 2023 – Van Senija naar Benilloba.

We worden tussen acht en negen uur wakker en blijven nog even in bed liggen. De zon schijnt door het dakluik naar binnen. Het lijkt een zonnige dag te worden. Mary maakt koffie voor ons en we beginnen de dag op ons gemak met een kop koffie.
Vandaag willen we het binnenland intrekken om meer van dit gedeelte van Spanje te leren kennen. We brengen de camper in de reismodus. Ik denk me te herinneren dat Daniëlle en Martin vandaag allebei naar hun werk zijn en stuur hen een berichtje om ons reeds aangekondigde uitstapje te bevestigen. Net op dat moment zien we Martin met de honden naar buiten toekomen. Ik doe de vers watertank nog even vol en we nemen afscheid. 
In het dorp gooien we ons afval in de container. In Benissa doen we boodschappen bij de Lidl. Bij de buurman vullen we onze LPG voorraad weer aan. Dan rijden we de AP-7 op richting Alicante.
Al bij de volgende afrit, bij Altea, verlaten we deze snelweg en gaan vanaf hier het binnenland in. We volgen de CV-755 naar het westen. Het eerste deel rijden we door een mooi gebied maar het is lelijk gemaakt door de vele kassen van nylon en landbouwplastic. We hebben dat al gezien toen we samen met Martin op de Bernia wandelden. Ik begrijp nu de lage prijzen van de woningen die in dit gebied te koop staan.
Ik zie een afslag naar El Castell de Guadelest en we besluiten daar even naar toe te rijden. Ik heb gelezen dat daar een leuke camperplek is maar helaas is de toegangsweg met plastic blokken afgesloten. Misschien een evenement? Ook de parkeerplaats verderop is met dezelfde plastic blokken geblokkeerd. Iets na het stadje kunnen we omdraaien en rijden we terug naar de CV-755. Deze route is populair bij de wielrenners want we komen regelmatig grote groepen tegen maar in onze richting fietsen er wat minder. We zien een hele hoge berg in de verte waarvan de top is bedekt met sneeuw. De Aitana. 1558 meter hoog. De weg waar wij nu op rijden heet ondertussen de CV-709. We komen een pas over op 996 meter hoogte.
We willen een camperrplek zoeken bij Benilloba. Iets na het dorp slaan we 2 keer rechtsaf en komen op een heel smal weggetje terecht. Op het punt waar het navigatiesysteem ons verteld dat we onze bestemming bereikt hebben is niets te zien wat een camperplek zou kunnen zijn. Er is een poort. Net groot genoeg voor Jantje maar een grotere camper pas er niet doorheen. We rijden verder en komen weer in Benilloba. Opnieuw volgen we de aanwijzingen van het navigatiesysteem. En weer wil deze ons in de smalle weg sturen. We besluiten echter de grotere weg te volgen in de hoop een bordje te zien of wat campers. Goed bedacht maar zonder resultaat. In de verte zien we Alcoy. We stellen het navigatiesysteem opnieuw in, keren om, en doen een volgende poging.
Weer rijden we het smalle wegje in. Onder in het dal zien we een personenauto een oprit inrijden. Mary loopt er achteraan maar komt tot de conclusie dat het geen weg is. Terug in de auto heeft zij het goede idee om de camperplek te bellen. Het blijkt en Belgisch mobiel nummer te zijn en de man spreekt Nederlands. Hij vertelt ons dat we inderdaad de smalle oprit in moeten rijden om bij de camperplek te komen. Ik zie dat Mary’s conclusie dat het geen weg zou zijn juist is. Het eerste stuk is stijl en smal. Verderop wordt het beter maar is het onverhard. Een paar honderd meter verderop staat Bart, zoals hij zich later voorstelt, al te wachten en doet de poort voor ons open. Hij adviseert ons een plek naast zijn huis waar we ’s-morgens al zon hebben. Even later nodigt hij ons uit om een biertje te komen drinken. Wow, wat een hartelijke ontvangst! Dat heb ik niet meer meegemaakt sinds we naar naturistencampings in Frankrijk gingen. De hond is enthousiast en rent om ons heen. Gelukkig is Mary niet meer bang voor grote honden.
Wat later maken we ook kennis met Isabelle, de vrouw van Bart. Wat een lieve mensen!
We zitten een poosje in de zon voor de camper. Ik maak het reisverslag van de vorige dag.
We lopen even naar het dorp toe. Wat bars, een winkel en een apotheek. Alleen de apotheek is geopend. We kunnen nergens wat eten of drinken en lopen terug naar onze camper.
Isabel komt vragen of we een kop soep willen. Dat smaakt geweldig. ’s-Avonds zitten we in de camper en kijken uit over het dal. Wat een heerlijke plek hier!