Maandag 20 februari 2023 - Benilloba: Survivaltocht.

We worden rond half negen wakker en verlaten ons bed een half uurtje daarna. Het is een koude nacht geweest. Nog even gaat de kachel aan om de kou uit de cabine te jagen. Doch zodra we water koken voor de koffie kan de kachel alweer uit. De wolken zijn al aan het verdwijnen en de zon klimt haar weg omhoog.
We genieten van onze eerste kop koffie. De hond Harley loopt al om de camper heen om te wachten wanneer we naar buiten komen. Ik maak een reisverslag en Mary een smoothie.
Het is al twaalf uur geweest wanneer we ons opmaken voor een wandeling. We kennen nog 2 paden waarvan we alleen het begin kennen. Niet waar ze eindigen. Die willen we vandaag verkennen. Het is een half uurtje lopen naar de plek waar het eerste pad begint. Dit karrenspoor gaat omlaag en eindigt een kilometertjes verderop bij de ruïne van een boerderijtje. We zetten onszelf in de zon en maken wat foto’s. En genieten van de rust en het kabbelende beekje wat we ergens in het dal onder ons horen. Het is werkelijk een paradijsje hier. En we zijn helemaal alleen. Om ons heen zijn de steile wanden die het riviertje in miljoenen jaren uitgesleten heeft. Maar dat zou ook best een paar dagen meer geduurd kunnen hebben. We maken er ons niet echt druk om. We willen verder en volgens de kaart in de GPS zou er een pad moeten zijn aan de andere kant van het riviertje. We klimmen naar beneden en bereiken het riviertje. Aan de overkant zien we de resten van een weggetje wat tegen de rotswand is geplakt. Grote delen zijn echter verdwenen door aardverschuivingen en regen. En het riviertje heeft zich zo diep in de rotswand ingesleten dat we er niet bij kunnen komen. En op plekken waar we dat wel zouden kunnen staan te veel braamstruiken om een pad te kunnen banen. Een kapmes zou handig zijn maar die hebben we niet meegenomen. De enige weg verder is om het riviertje stroomopwaarts te volgen en een oversteekbare plek te vinden. Mary maakt twee wandelstokken van een dik stuk bamboe om ons een weg te banen door de braamstruiken. Een stuk verderop kunnen we het riviertje over steken en vinden we een pad omhoog om weer op een begaanbare weg te komen. We komen op een route waar we. Al eerder gewandeld hebben en nemen afscheid van onze wandelstokken. Door een olijfboomgaard bereiken we de ruïne van de watermolen en houden een korte pauze. In de watermolen staan de resten van een oude generator. In het verleden zorgde deze ervoor dat het hele dorp gratis elektriciteit kreeg. Maar helaas heeft ook hier de vooruitgang toegeslagen…
Even later komen we aan het begin van ons 2e pad om te verkennen. Het begint breed maar wordt al snel smaller. Ook dit pad is op sommige plekken helemaal dichtgegroeid met venijnige braamstruiken. Gelukkig heb ik van Mary geleerd dat een stuk bamboestok hier handig tegen is en ik maak twee wandelstokken voor ons. Het pad eindigt bij een kleine waterval. We zijn in vorm en klimmen de waterval omhoog. Ik voel mij als een ontdekkingsreiziger. Gelukkig is Mary net zo gek als mij en klimmen we samen de sijpelende rotswand omhoog. Wanneer we bijna boven zijn horen de honden van de camperplek ons. Bart ziet ons en probeert ze met blaffen te laten stoppen. Het lukt ons om boven te komen maar nog niet om rechtstreeks bij de camperplek te komen. Een ravijn houdt ons tegen. Daar moeten we omheen zodat we een klein half uurtje later terug bij onze camper zijn. 
Na deze survivaltocht trakteren we onszelf op een biertje. Ik zet de route en de foto’s op onze reisboeken.
Wat later lopen we naar Isabelle en Bart om te vertellen dat we de volgende dag willen vertrekken. Ze staan met de andere gasten aan de bar en wij voegen ons bij hen. 4 Belgen, 1 Duitser en 2 Nederlanders. Het wordt een mix van Belgisch, Nederlands, Engels en Duits. De Spaanse borrel zorgt ervoor dat de gesprekken gemeerd verlopen.
Wij laten de gezelligheid achter ons en gaan terug naar de camper. We maken noodlening, drinken nog iets en gaan op tijd naar bed. Het is een heldere hemel en buiten is het koud. Wij kruipen tegen elkaar aan en dromen over onze survivaltocht.