Zaterdag 17 september 2022 – Mejannes-le-Clap: Wandeling naar de Céze.

Het al ver over negenen wanneer we vandaag worden. We hebben bijna de klok rond geslapen en hebben nog moeite om uit bed te komen. We hebben echt vakantie!
We zetten koffie en ik maak het reisverslag. Ondertussen loopt Mary naar de bakker om een ‘baguette brune’ en croissants te kopen. We hebben een verlaat ontbijt.
Het is al 12 uur geweest wanneer we vertrekken voor een wandeling. Een eindje langs de verharde weg naar ‘La Genese’ en dan de bossen in. Smalle en stenige wandelpaden midden door de natuur. Zonder een enkele andere wandelaar te zien. Dat vind ik echt genieten!
Na enige kilometers komen we bij ‘Grotte de la Salamandre’. Hier zijn wat meer mensen maar te weinig om het rendabel te maken mijns inziens. De wandelroute loopt over het terrein. Ik maak er even gebruik van het toilet. Zodra we het terrein weer verlaten zijn we weer alleen. Nog iets klimmen en dan dalen we af naar de rivier de Céze. Hier blijven we een poos aan het water zitten. Het is inmiddels 4 uur geworden. Wandelden we al zo lang? We kijken naar de visjes en zoeken stenen. Mary wil ze allemaal meenemen en dat doet ze ook! Haar rugzak is niet te tillen. Toch gaat alles mee.
Op een ondiepe plek steken we de rivier over. Ik op mijn Keen sandalen, Mary op haar blote voeten. We beklommen de steile oever een gaan naar ‘Ermitage Saint Ferréol’. Zoals altijd is de kerk open en gaan we naar binnen om van het eenvoudige interieur te genieten. Daarna lopen we langs het graf van de kluizenaar die deze kerk op de resten van een klooster bouwde.
We vervolgen onze weg oostwaarts aan de noordkant van de Céze. Bij ‘Plage du Roy’ proberen we plek te vinden om naar de overkant van de rivier te lopen maar de rivier is hier veel te diep. Een paar honderd meter verderop, op de grens van ‘Domaine de la Sabliere’ lukt het om een geschikte doorwaadbare plek te vinden en de rivier over te steken. Bij ‘Plage du Roy’ ontmoeten we een Engelssprekende Fransman die een drinkfles verloren is die voor hem veel emotionele waarde heeft. Helaas hebben we de fles niet gezien. Vanaf dit punt gaat de weg steil omhoog. We moeten ruim 200 meter klimmen binnen 2 Km voordat we weer bij de ‘Grotte de la Salamandre' zijn. Ik ben blij dat onze lichamen dit probleemloos kunnen doen. Vanaf dit punt is het nog een uurtje dalen en klimmen naar onze camper.
We vallen uitgeput in onze stoelen. We hebben 15,8 Km gelopen. En Mary met een zak vol stenen! 
Nadat we wat gedronken hebben haalt Mary een grote pizza bij ‘Phil L’Italiano Pizzeria’ even verderop. Dat is smullen!
We drinken nog wat en luisteren naar Spotify. En gaan tenslotte op tijd naar bed. Het was een heerlijke maar inspannende dag waar we erg van genoten hebben.