Donderdag 15 juni 2023 – Mae Sai: Dagje naar Myanmar.

We staan rond acht uur op. Het is bewolkt en boven de dertig graden. Zoals gebruikelijk beginnen we met een paar koppen koffie.
Vandaag willen we Thailand voor een paar uur verlaten. En daarna het land officieel opnieuw binnen gaan. We hebben namelijk op de heenreis een toeristenvisum voor 30 dagen gekregen. Dat betekent dat we het land uiterlijk 28 juni moeten verlaten. Door even naar een buurland te gaan verlaat je het land en kan je dezelfde dag weer terugkomen en krijg je een nieuw toeristenvisum voor opnieuw 30 dagen. En de voordeligste en gemakkelijkste plek hiervoor is de grensovergang in Mae Sai.
We lopen naar de grensovergang. Dat is ongeveer 20 minuten lopen. Bij de Thaise kant van de grens laten we ons paspoort afstempelen en verlaten we het land. Dan lopen we door een stukje niemandsland naar de grens van Myanmar. De grensbeambten sturen on een klein kamertje in. Daar moeten we 14 Euro per persoon betalen voor een dag pas voor Myanmar. Er komen stempels in ons paspoort dat we officieel in het land zijn. We moeten onze paspoorten inleveren en krijgen een dag pas voor Myanmar. Bij een volgend loket wordt de dag pas van onze foto voorzien en worden er de nodige stempels aan toegevoegd. Daarna wijst de grensbeambte ons waar we later ons paspoort weer op kunnen halen. Bij een volgende controlepost worden onze dag passen gecontroleerd en van nog meer stempels voorzien. Hierna mogen we de laatste grenspost passeren.
Direct na de grens worden we opgewacht door tuk-tuk drivers en verkopers. Ze willen ons trips en sigaretten aansmeren. Wij lopen door een grote markt en komen dan in de hoofdstraat terecht. We zijn in de stad Tachileik. Een levensgroot verschil met Thailand. Hier is het goor en vies. Overal ligt afval en hondenpoep. De riolen stinken. Veel huizen zijn oud en vervallen. Veel mensen ogen arm en hebben oude kleren aan. Toch zien we tientallen grote winkels met bewaking er voor waar men gouden sierraden verkoopt.
We zwerven door een gigantische overdekte markt. Er is vis, vlees, groente en fruit. Genoeg om tien steden als Tachileik aan het eten te houden.
Bij een modern restaurant bestellen we wat te eten. Gewoon een modern restaurant. Het kon in Almelo staan. Hierbinnen zie je niet dat je in een arm land bent.
Via een andere route lopen we terug naar de grens. Voor we het land verlaten gaan we nog een korte excursie met een tuk-tuk maken. De driver brengt ons naar vier verschillende tempels. We maken wat foto’s en gaan dan terug naar de grens.
We leveren onze dag passen in en de ambtenaar zoekt onze paspoorten in een hele grote stapel paspoorten. We krijgen een stempel in ons paspoort dat we het land weer verlaten hebben. Door het niemandsland lopen we naar de Thaise grenspost. We moeten een formulier invullen, er worden foto’s van ons gezicht en vingerafdrukken genomen. Dan krijgen we een nieuw visum voor Thailand. Nu geldig tot 14 Juli. Een nieuw visum en een ervaring rijker keren we terug in Mae Sai en lopen terug naar onze kamer.
Online boeken we tickets om terug te gaan naar Bangkok en ook een hotel in Chiang Rai voor de volgende dag.
Aan het begin van de avond lopen we weer naar de foodmarket in de buurt van het hotel. We kiezen spiesjes met vlees en worstjes uit en geven dat aan de kok. We bestellen bier en rekenen af een gaan aan een tafeltje zitten. Weer zijn we de enige toeristen. Het bier en glazen worden gebracht. Zodra de spiesjes op de barbecue klaar zijn worden ook die gebracht. Een luxe manier van barbecueën zo. En dat voor 15 Eurocent per stokje!
We lopen terug naar onze kamer. Alweer hebben we een hele mooie dag beleefd.