Woensdag 14 juni 2023 – Van Chiang Rai naar Mae Sai.

Acht uur de wekker, iets later uit bed en dan onze rugzakken inpakken. We lopen naar beneden om te ontbijten. Vandaag krijgen we er zelfs een glas tomatensap bij.
We halen onze rugzakken op uit de kamer, checken uit en lopen naar bus terminal 1. Een kleine 400 meter. We gaan op een bankje voor de bus naar Mae Sai zitten. Even later komt de conductrice, ja die hebben ze hier nog, ons zeggen dat we in mogen stappen. Onze grote rugzakken gaan tegen de achterbank. Naast dozen en zakken rijst. Ja, want de bus is hier ook meteen een vervoersdienst. 
De bus is oud en versleten. Alle ramen en de deur staan open. Ook onder het rijden later. Verkopers lopen om de bus om snacks en drankjes te verkopen. Langzaam raken alle plekken in de bus bezet.
Een kwartiertje later vertrekt de bus. De conductrice komt langs om geld op te halen. Een kaartje krijgen we niet. We rijden eerst naar een tankstation om te tanken. De conductrice laat er voor 30 Euro in doen. Meer geld heeft ze misschien niet. Dan rijden we noordwaarts naar Mae Sai. Soms staat er iemand te zwaaien langs de weg en stopt de bus om hem of haar mee te nemen. Soms stopt de bus om een pakje aan iemand te geven die er staat te wachten. Of omdat iemand eruit wil. Zo’n busrit is best een ervaring hier! Anderhalf uur later zijn we in Mae Sai. Op het busstation onderhandelen we over de prijs van een taxibusje. En laten ons dan naar het hotel brengen.
We krijgen een prima kamer. Ervoor is een terras en de badkamer is ruim. Een prima plek om een paar nachten te verblijven.
Ik begin met het reisverslag van de vorige dag. Dan lopen we naar het centrum. Eén lange winkelstraat. We lopen de straat helemaal uit tot de grens met Myanmar. En dan via de andere kant terug. In een markthal gaan we iets eten. Het wordt nasi met kip. We krijgen er een schaaltje soep bij.
We bezoeken een reusachtige overdekte markt. Als je alleen al naar bij voorbeeld groente en fruit kijkt dan zijn er zeker meer dan honderd kraampjes die dat verkopen. En alles ziet er vers uit. Hoe kunnen ze blijven bestaan? We willen een biertje drinken maar dat mag niet tussen 14:00 en 17:00 uur. Een regel die we niet begrijpen. We halen dan maar een blikje limonade bij een winkeltje en drinken dat op aan een bankje aan de straat. Daar is genoeg te zien.
We lopen terug naar ons hotel. De eigenaar haalt een paar flesjes bier voor ons. Ja, het is inmiddels 17:00 uur geweest. We zitten een poosje op ons terras.
We lopen nog even in de andere richting en komen dan op een gezellig eetplein aan het water. We bestellen eten en drinken en gaan aan een tafeltje zitten. Even later wordt ons het vers gemaakte eten gebracht. We zijn op een plek waar de lokale bevolking eet. Zo te zien zijn we de enige toeristen. Toch voelen we er ons heerlijk. Dit is echt een land beleven!
We lopen terug via de 7/11 en genieten nog even na van de dag voor we gaan slapen. Weer een heerlijke dag!